Lieve allemaal,

Het was weer een bijzondere week. Het stuiterbaleffect zet gewoon lekker door, alles is en blijft intens. Afgelopen week weer genoten van alles wat ik heb mogen zien en beleven en ook minder leuke dingen kwamen weer voorbij. De waanzinnige kleuren, geuren, mensen, natuur en zo kan ik wel doorgaan. Besluiten nemen waren deze week misschien nog wel het meest intens, maar laat ik gewoon bij de maandag beginnen.

Het was, zoals ik vorige week al schreef, afgelopen maandag een nationale feestdag in Malawi. Al mijn medebewoners hebben vrij en onderweg naar mijn werk was het op de weg ook goed te merken. Het was een stuk rustiger. Reech heeft mij vanmorgen opgehaald en we gaan samen met Ferina op pad. We doen weer hele waardevolle bezoeken. Een jonge moeder met een drieling, een jonge dame (ver onder gewicht) waar we in de eerste instantie niet welkom waren van haar man en we dus de zorg verleend hebben aan de rand van de weg bij het dorp. En zo de dag door. Wat is het nodig!

Maandagavond gaan we met elkaar uit eten want onze Azarja gaat na 3 maanden Malawi en ons verlaten en op naar zijn familie in Nederland. Hij zou nog 4 maanden blijven maar helaas zat hij hier werkeloos de laatste weken omdat zijn project niet meer bestaat. Heel jammer voor hem en mij want onze klik was bijzonder en heel goed! Het is een gezellige avond geworden.

Dinsdag heb ik vrij genomen om Azarja naar de luchthaven te brengen. In de ochtend lekker omgerommeld en rond lunch op pad. Dikke knuffels en zwaaien, Azarja zie ik gauw in Nederland omdat hij in Assen woont is dat wel heel gemakkelijk. Na het uitzwaaien zijn we naar het aankomstgedeelte gegaan om onze nieuwe dame Belle op te halen. Ze komt hier een half jaar om haar afstudeerpunten te halen.

Woensdag, vandaag ga ik mijn vliegticket omboeken. Gistermorgen was ik weer om 6 uur uit bed (zoals gewoonlijk omdat mijn rug het bed niet meer kan waarderen) en het gevoel dat ik al een paar dagen heb is dat het goed is geweest. Ik heb gegeven wat ik kon geven, met heel veel plezier, met heel veel liefde, met heel veel enthousiasme. Maar het is mooi geweest en ga ik doen wat ik mijn kinderen altijd heb geleerd…. Volg je hart!! Dat ga ik dus doen en ga ik naar huis.

Eind van de middag belde mijn collega Nita of ik zin had om met haar te gaan lopen. We zijn heerlijk anderhalf uur samen op pad geweest. Kletsend, lachend, genietend van het heerlijke weer en van de vriendelijkheid van alle mensen onderweg. Oei, oei, dat ga ik wel heel erg missen!

Donderdag, Nita kwam me tegen half 8 ophalen en we gaan weer naar het werk. Eerst heb ik uitgebreid gesproken met Joan de oprichter van Joyful Motherhood. Mijn bevindingen met haar besproken, daarnaast heb ik toe kunnen zeggen dat ik samen met Petra namens al onze lieve sponsors vanuit Nederland een heel fijn bedrag kan schenken. Het geld gaat op ons verzoek direct naar Formula melkpoeder, meel voor pap, bonen en soja. Niets van alle lieve donaties zal aan de strijkstok blijven hangen.

Vandaag ga ik nog een keer met Elizabeth, Reech en vandaag ook met de manager Glory op pad. We rijden vandaag in en om Lilongwe en meer dan 50 kilometer komt niet op de teller. Maar ooooooh wat zijn alle wegen de afgelopen weken slecht geworden. Het regenseizoen is nu in al zijn enthousiasme begonnen en dus hobbelen we door diepe kuilen gevuld met water. Wat heerlijk en noodzakelijk dat we in zo’n goede auto zitten, die hebben ze nog maar een paar maanden en is gesponsord aan het project. Er komen vandaag op 1 punt al 8 moeders/grootmoeders/baby’s bij een verzamelpunt die we kunnen helpen en daarna rijden we nog naar een paar dorpjes. Ik had nog een paar zakjes met feesttoetertjes over die ik nog niet gebruikt had en vond dat het nu wel een keer mocht om de kids te verwennen en o o o waar komen in 1 keer toch al die kids vandaan. Blije gezichtjes, ze gingen blazen of hun leven ervan afhing. Het kleine mannetje met zijn oma (zie foto) blies zo hard dat zijn broekje spontaan naar beneden zakte, grote hilariteit maar hop hop broek omhoog en doorblazen.

We sluiten redelijk op tijd de dag af met weer een tevreden gevoel. Ik heb mooi nog even de kans om langs het bible center te gaan om nog wat te kopen.

Vrijdag, vanmorgen ga ik later naar het werk. Ze hebben vandaag een dag op kantoor en daar kan ik niet veel betekenen. Het stuk wat ik voor Joyful Motherhood ga schrijven op hun verzoek doe ik vanuit Nederland. Belle neem ik even mee zodat we boodschappen kunnen doen na het mijn afscheidsbezoek. Voor alle medewerkers heb ik een paar Malawi/NL sokken en uiteraard ook weer een heerlijk gezichtsmaskertje. Voor mijn ego was dit afscheidsbezoekje erg goed ha ha. Pffff wat een lieve woorden en knuffels. Het was mijn een eer om met deze mensen te mogen werken die mij alles toevertrouwden en waar ik ontzettend veel van geleerd heb en misschien nog wel het meest van de gesprekken onderweg naar de uithoeken waar ik allemaal heb mogen komen. Dankbaar!

Zaterdag, Youri en Eibertje gaan lekker op pad naar plekken waar ik al met Petra ben geweest. Vandaag gaan Belle en ik helemaal los met een verwen dag, we voelen ons net prinsesjes. En geloof me, wat is het weer heerlijk na weer een aantal dagen geen water in ons huis. We hebben ook een lodge op maar 7 km van ons huis geboekt voor een nachtje. Ja, ja met stromend warm water, wauw! Dus mij horen jullie vandaag en morgen even niet meer…. heerlijk!

En wanneer vlieg ik dan terug? Dinsdagmiddag en hoop woensdag weer veilig en wel thuis te komen. 10 dagen eerder dan gepland maar met een voldaan gevoel.

Wat heb ik veel geleerd en wat heb ik veel kunnen geven. Dat laatste heb ik zelf uiteraard, omdat ik de lat vrij hoog leg voor mezelf, niet altijd zo gevoeld maar dat hebben anderen mij wel behoorlijk duidelijk gemaakt. En wat heb ik veel mogen zien, van een olifant voor mijn slaapkamerraam tot een muis/rat/aap in bed en al het prachtige wat Malawi te bieden heeft. Het heeft allemaal zo moeten zijn. De jongens van C4C waar we voor gekomen waren hebben we toch ook echt kunnen helpen, de gesprekken met mijn medebewoners die vaak ook heel intens waren, de prachtige gesprekken met Armel waar ik zo op 1 level mee kon zijn, de gastvrijheid van alle mensen die we met Joyful Motherhood bezochten en de collega’s. De flexibiliteit die ik heb onder vele omstandigheden, het leven met amper privacy. De reis die met lieve Petra is begonnen en die ik zelf voort heb mogen zetten.

Malawi, warm heart of Africa! En geloof me, dat is ook zo. Echt arm, nog veel ontwikkeling en educatie nodig maar laat alsjeblieft nooit de vriendelijkheid van deze mensen verdwijnen.

Dit alles heb ik (hebben wij) met jullie support vanuit Nederland, in welke vorm dan ook, mogen beleven. En met name dank aan mijn eigen (schoon) kinderen, naaste familie en vrienden. Dank jullie wel en voor allemaal God’s zegen gewenst!!

Dank jullie wel voor het lezen en het wie weet schrijven Petra en ik nog een stukje vanuit Nederland om het af te ronden.

Lieve groet vanuit Lilongwe.

Sandra