Goedemiddag allemaal vanuit Lilongwe!

Wat leuk dat zoveel mensen meelezen en meeleven, dat waarderen wij enorm.

We kregen een tip om het vooral in de eerste week rustig aan te doen, beetje acclimatiseren en zo. Nou dat is niet gelukt, later meer hierover.

Afgelopen donderdag zijn we uiteraard weer naar “onze” jongens gegaan. Heel raar maar dat gevoel groeit hier enorm snel. We zijn blij elkaar weer te zien en mogen vandaag gelijk weer aan de slag met ons project. Eerst een uitleg van onze kant aan de groep. We hebben het niet alleen over hoe te knutselen maar ook verder met de inhoud. Wat een huis betekent voor jou en wanneer je jezelf als het huis ziet. Voor wie zet jij je deur/hart open, op een kier of sluit je het juist, voor wie ben jij het dak van bescherming en welk dak beschermt jou. Wat is jouw fundering en wie mag bijvoorbeeld mee uitrusten of meegroeien op jouw fundering. En natuurlijk hoe kunnen meerdere huizen/mensen een stad van vrede worden. Wanneer je erover nadenkt kom jezelf ook vast tot meerdere gedachten.

Het knutselen ging los. Eerst aarzelend, velen hebben nog nooit op deze manier geknutseld en zeker niet met deze materialen (waarvoor dank gulle gevers). Maar al snel gingen ze helemaal los! Te leuk en hilarisch! Na een paar uur met jongens en staf aan het werk te zijn geweest was het een ontplofte glitter bende. Maar wat een lol en wat een geweldige resultaten. Glitters, papier, lijm overal (ook in hun bed vermoed ik) en trots op hun werkstukken worden ze alvast in de kast gezet en de stad is bijna klaar. Morgen verder met het project.

We kunnen al goed observeren wie bijna of helemaal klaar zijn voor vertrek naar hun eigen huis en wie echt nog veel tijd nodig heeft om zich verder te ontwikkelen tot stabiele jongere en klaar te werken voor de toekomst.

Een prachtige dag zul je denken…..

Helaas, we gaan dit uiteraard met jullie delen omdat we weten hoe betrokken jullie zijn vanuit Nederland.

Kort maar krachtig: HET PROJECT STOPT!

We hebben het zelf woensdag al gehoord en zijn enorm geschrokken. Wat een enorm verdriet. In de eerste plaats voor de jongens die nu allemaal (veel) te vroeg naar huis moeten. In de tweede plaats voor de meest fantastische staf die met hart en ziel voor deze jongens zijn gegaan en naast de jongens te verliezen ook hun baan kwijtraken. In de derde plaats voor onze fantastische Doingoood begeleiders Marieke en Armel die zo ontzettend betrokken zijn bij dit project en heel zorgvuldig hun vrijwilligers er naartoe hebben gebracht. En tenslotte ook voor ons. Wat zijn we er echt verdrietig van, we hebben in een korte tijd zo mogen zien en ervaren hoe dit project als een “Huis van Vrede” staat.

Hoe het kan gebeuren? De projecten kunnen niet zonder structurele sponsoren. Het is gebruikelijk om je aan een project voor meerdere jaren te binden. Zo weet je ruim voor de einddatum dat je op zoek moet als project naar 1 of meerdere sponsoren. De sponsor van dit project komt uit Schotland en is slecht en/of niet gaan betalen. Ik bespaar jullie daarover verdere details. Het geld is op!!! Omdat de einddatum nog niet aan de orde was zijn er nog geen nieuwe sponsoren gevonden. En nee, er zijn in dit land geen extra potjes of mogelijkheden om zomaar extra potjes te genereren.

Conclusie: Iedereen is enorm geschrokken, jongens die naar huis moeten en naar echt niet altijd een veilige omgeving terug moeten waar ze wellicht nog niet aan toe zijn. En op heel korte termijn. En dan bedoel ik ook echt heel kort.

Een deel van de jongens, die er ook aan toe zijn, hebben echt zin om te gaan en dat gaat ook zeker goedkomen.

Een deel van de jongens zijn ook echt bang om naar huis te gaan. Schrik niet, maar als die zonder begeleiding naar huis gaan, is het een zaak van leven of dood. De staf heeft ons dat heel goed kunnen uitleggen. En niet zoals we bij ons vaak zeggen ooooh dit is een zaak van leven of dood. Nee! Zonder begeleiding naar huis (geld is op) is het echt een zaak van leven of dood, letterlijk. Later leggen we meer uit.

En wat dan super fijn is….. je komt thuis en het eten staat klaar, gemaakt door de andere vrijwilligers en dan ook samen weer even kletsen, lachen en soms ook even een traantje. We hebben het goed samen.

Vrijdag zijn wij in ieder geval weer met nog meer enthousiasme (kan dat?) naar het project gegaan. Lees meer in deel 5 dat snel zal volgen.

Onze gebeden zijn voor deze groep…. Die van jullie ook?

Liefs van Petra en Sandra